سدیم آلژینات

آلژینات سدیم یک پلی ساکارید خطی و یک کوپلیمر که از جلبک دریایی قهوه ای تهیه می شود.آلژینات سدیم یک بیوپلیمر ارزان در دسترس می باشد که بدلیل داشتن خواصی چون تجزیه پذیری زیستی خصوصیات هیدروفیلیکی ، حساسیت به PH  و ماهیت طبیعی بسیار مورد توجه قرار گرفته است.آلژینات سدیم در آب محلول است  و بر اثر حل  شدن یک مایع با ویسکوزیته بالا بدست می آید .

آلژینات سدیم توانایی بالایی در تشکیل فیلم امکان استفاده از آن را بعنوان یک پوشش غذایی مناسب فراهم آورده  است که البته حضور و همراهی ترکیبات ضد باکتریایی و ضد اکسیداسیونی زمینه افزایش خواص نگهداری آنرا ایجاد می کنند.بطور کلی ترکیبات ضد میکروبی موجود در مواد غذایی می توانند عمر ماندگاری آنها را افزایش دهند.

در اشل صنعتی ژل های آلژینات  سدیم بدلیل داشتن خواصی چون ویسکوز بودن ، خاصیت تثبیت مواد تونایی حفظ آب مورد استفاده بوده اند.همچنین در سال های اخیر برای کاربردهای بیوتکنولوژی ، پزشکی ، دارویی  و مخصوصا  صنایع غذایی مورد استفاده بوده است.نمک سدیم آلژینات بیشتر از آلژینات خالی استفاده می شود چرا که آلژینات اسیدی برای بافت ها و سلول ها مضر است. از آنجا که هیدروژل سدیم آلژینات در دما و PH  پایین ایجاد می شود از این رو برای استفاده مولکول هایی مانند پروتئین ونوکلوئیک اسید و حتی سلول های زنده مناسب است.ژل های آلژینات در حضور کاتیون های کی لیت مانند سیترات ، لاکتات ، فسفات ، تارتارات و کاتیون های سدیم و پتاسیم که در اکثر مایعات بیوتکنولوژی حضور دارد ناپایدار است.به منظور جلوگیری از تورم بیش از حد ژل های آلژینات ، پلیمرهایی چون کیتوسان ، پلی آلژینات به ژل کلسیم اضافه می شود.

آلژینات سدیم قابلیت تشکیل ژل ، افزایش استحکام بافت ها ، پایدار کنندگی ، قابلیت تشکیل فیلم دارد.وقتی یک لایه نازک از ژل یا محلول آلژینات سدیم  خشک شود منجر به شکل گیری فیلم یا پوشش می گردد که این فیلم ها می توانند باعث حفظ ظرفیت نگهداری آب ، محافظت از فساد میکروبی ، مقاومت در برابر اکسیداسیون و … گردند.

حلالیت آلژینات سدیم

سدیم آلژینات در آب حل می شود ، حلالیت آلژینات  سدیم به سه فاکتور بستگی دارد که عبارتند از  PH محلول ، قدرت یونی ، حضور یا عدم حضور کاتیون های دو ظرفیتی می باشد.

برای حل شدن آلژینات سدیم در آب ، باید PH محلول از یک مقدار مشخص بالاتر باشد تا کربوکسینات د-پروتئینه باشد.تغییر قدرت یونی محلول بر خواص محلول پلیمری از جمله ترکیب پلیمر ، انتشار زنجیره ها ، ویسکوزیته و در نتیجه حلالیت آن تاثیرگزار است از آنجایی که کاتیون دو ظرفیتی باعث تشکیل ژل آلژینات می شود ، در نتیجه برا ی حل شدن آلژینات ، ضروری است که محلول فاقد یون های مذکور باشد.