پیروگالول

پیروگالول یک ترکیب آلی با فرمول C6H3(OH)3 به شمار می رود . جامدی به رنگ سفید گرچه به سبب حساسیت آن نسبت به اکسیژن ، نمونه های حاوی آن معمولا رنگ قهوه ای دارند . این ترکیب آلی یکی از سه benzenetriol های ایزومریک به شمار می رود .

جنبه های کاربردی پیروگالول

از این ترکیب آلی می توان در صنعت رنگ مو ، رنگ مواد بخیه و به منظور جذب اکسیژن در آنالیز گازی استفاده کرد . هم چنین دارای خصوصیات ضد عفونی است . پیروگالول هم چنین به عنوان یک عامل ظاهر کننده ( عکس ) در ظاهر کنندگان تصاویر سیاه و سفید به کار گرفته شده است ، گرچه کاربرد آن تا حد زیادی به سبب کاربرد های خاص تاریخی است .

استفاده در عکاسی

با آن که در قرن ۱۹ و اوایل قرن بیستم این ماده یک عامل ظاهر کننده ی محبوب در عکاسی به شمار می رفته است ولی در حدود دهه ی ۲۰ میلادی میزان توجه به آن کاسته شد ، ولی هم چنان به وسیله ی برخی از عکاسان مشهور همانند با ادوارد وتسون استفاده می شود . در آن دوران ، پیروگالول به خاطر نشان دادن رفتار غیر قابل اعتماد و متغیر خود ، شاید به سبب میل باطنی به اکسیداسیون مشهور شده بود .

در دهه ی ۸۰ میلادی دوباره میزان استفاده از آن شدت گرفت و تا حد زیادی علت آن آزمایش های گوردون هاتچینگز و جان ویمبرلی بود . هاتچینگز بیش از یک دهه را صرف کار با فرمول های پیروگالول ، متول و کدالک ( نام تجاری کداک برای متابورات سدیم ) کرد . این فرمول مسائل ثابتی را حل کرد و هاتچینگز پی برد که تعاملی بین رنگ سبز داده شده به فیلم به وسیله ی ظاهر کنندگان و حساسیت رنگ کاغذ های عکاسی کنتراست – متغیر مدرن وجود داشت .

از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۷ ، ویمبرلی با معرف توسعه دهنده ی پیروگالول آزمایش های خود را انجام داد . او فرمول خود را برای WD2D در سال ۱۹۷۲ در مجله ی  Petersons Photographic منتشر کرد .

در بازار فروش مواد شیمیایی آزمایشگاهی پیروگالول مرک کد ۸۲۲۲۵۷ و کد ۱۰۰۱۳۶ و کد ۱۰۲۴۰۱ از کمپانی merck آلمان و نیز پیروگالول سیگما آلدریچ با کد CAS Number 65-85-0 موجودند